وای به حال ما که از روی خودمان از لحاظ علم و عمل کاری نکنیم و همان طور که وارد دنیا شده ایم به اضافه پوسیدگی ها و ضایعات و خرابی ها و فسادها که در طول زندگی برای ما انسانها پیش می آید، از دنیا برویم. چه سخت است عذاب جهنم؛

در دعای شریف ابوحمزه می خوانیم « و انّ الرّاحل الیک قریب المسافه» پروردگارا! کسی که به سمت تو بیاید، راهش نزدیک است. حال این را رفتن همت می خواهد، عزم می خواهد و حرکت خالصانه می خواهد. ما به دست خود و با خطاهای خود، بین خود و خدا فاصله ایجاد می کنیم.

ما که می دانیم و اعتقاد داریم که قرآن از سوی خداست و راهنمای ما انسانهاست، چرا کمتر بهش توجه می کنیم، مگر از این دنیا نخواهیم رفت، مگر ما نمی دانیم عذاب جهنم در راه است، مگر ما نمی دانیم خانه آخر ما قبر است، چرا با این حال در اعمال خود کوتاهی می کنیم.

رمضان ماه مبارکی خواهد شد

از گناهان دوری کردن، به قربات و اعمال عابدی هر چه نزدیکتر شدن، اخلاق و رفتار و صفات و خصال انسانی را هر چه در خود زنده تر و فعال تر کردن، اموری است که در ماه می تواند حقیقتاً برای هر کسی و برای هر مجموعه ای مایه برکت باشد. از قرآن درس بگیریم. از دعاها درس حکمت بیاموزیم.

قدری در هدف از خلقت خود، در آفرینش خود، در نعمت های بزرگ خدای خود و در وظایف عظیمی که بر دوش ماست، تأمل و تدبر کنیم. در مرگ و حساب الهی و ارزش عبادات و اعمال- آن گاه که همراه با اخلاص باشد- تأمل کنیم، آن وقت ماه رمضان، حقیقتاً ماه مبارکی خواهد شد که امیدواریم برای همه ما چنین چیزی در این ماه پیش بیاید.

نویسنده: شهرام سلیمان زاده