به گزارش انعکاس بناب به نقل از آناج شاید شما هم در چند روز گذشته تصویری از یک فاکتور خرید جهیزیه در سال ۸۹ را که در شبکه‌های مجازی دست به دست شده را دیده باشید و به خاطر گرانی و افزایش قیمت طی این هشت سال گذشته افسوس خورده باشید.

نگاه ساده‌تر اما به این مساله از آنجایی است که این فاکتور برای خرید جهیزیه بود، یعنی آغاز زندگی مشترک دو جوان که این روزها مسئولین تاکید بسیاری بر آن دارند و مدام آمارهایی می‌دهند که حاکی از عبور سن ۱۰ میلیون جوان از زمان ازدواج است. اما باید دید همین مسئولین برای تشویق جوانان به ازدواج چه کارهایی انجام داده‌اند.

به طور مثال اگر همین فاکتور منتشره را در نظر بگیریم هزینه خرید ۱۵ قلم لوازم منزل مبلغ سه میلیون و ۳۲۵ هزار تومان شده در حالیکه در آن سال وام ازدواج برای هر یک از زوجین دو میلیون تومان بوده است. حال در مقایسه‌ای ساده ۹ قلم از لوازم ضروری و اولیه زندگی با معمولی‌ترین قیمت چیزی نزدیک به ۴۶ میلیون تومان برای خانواده‌ها آب می‌خورد!

همین موضوع نشان می‌دهد که مسئولین به چه اندازه به فکر ازدواج جوانان بوده و در راستای تسهیل این امر مقدس تسهیلات در اختیار زوجین قرار می‌دهد!احتمالا جوانان دهه شصتی که در سال ۸۹ با آن هزینه‌ها نتوانسته‌ بودند ازدواج کنند امسال باید آرزوی ازدواج را با خودشان به جای دیگر ببرند و آمار مجردین قطعی را بالا ببرند.

اگر خیلی به سال‌های دور برنگردیم و به سراغ قیمت یک یخچال در سال ۹۳ برویم، یکی از برندهای معروف در آن سال یخچال ساید را به قیمت ۳ میلیون و ۷۸۰ هزار تومان ارائه می‌داد در حالیکه امروز قیمت همان یخچال نزدیک به ۱۷ میلیون تومان است! و یا در بخش مسکن اگر زوجی در سال ۹۳ تصمیم به خرید خانه داشتند باید برای خرید یک آپارتمان ۸۷ متری نزدیک به ۱۲۰ میلیون تومان پرداخت می‌کردند حال باید برای یک آپارتمان ۶۰ متری در همان منطقه نزدیک به ۱۷۰ میلیون تومان پرداخت کنند!

البته باید این را در نظر داشت که حداقل حقوق در سال ۹۳ نزدیک به ۷۰۰ هزار تومان بود و در سال ۹۷ به یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان رسیده یعنی نزدیک به دو برابر! در حالیکه قیمت مسکن، لوازم خانگی، خوار و بار و… بسیار بیشتر از دو برابر افزایش یافته و با این وضعیت انتظار داریم جوانانمان(اگر صاحب شغل باشند!) تشکیل زندگی دهند.

شاید اگر مسئولین کمتر از جوانان به علت تاخیر و ترس از ازدواج گله کنند ما جوانان هم قول دهیم کمتر از آنها انتظار بهبود وضعیت داشته باشیم تا هر دو به انتظار بیهوده از یکدیگر ننشینیم!