نقش راهبردی و اثربخش مدیریت ارشد در یک نهاد برای ایجاد، هدایت و تداوم توسعه‌ی پایدار و پویایی آن سیستم امری حیاتی است و در کنار عوامل مختلف تاثیرگذار تحقق این مهم در گرو ثبات مدیریتی برای تدوین و اجرای برنامه‌های بلند مدت و تحول آفرین می‌باشد.

به گزارش انعکاس بناب، مجتبی فتحی زاده طی یادداشتی نوشت: چالشی که مدتی است بدنه‌ی وزارت علوم با آن مواجه است، موضوع تعهد و تخصص نیست بلکه عدم ثبات مدیریت و تغییرات زودهنگام در وزارت علوم می‌باشد که این تغییرات پی در پی موجب بوجود آمدن آسیب های جدی و در نهایت خارج شدن قطار علمی کشور از مسیر خواهد شد.

تغییرات زود هنگام وزیران علوم در سالهای اخیر و به تبع آن تغییرات در بدنه وزارت و در نهایت روسای دانشگاهها، مدیران ارشد را از ریسک انجام برنامه‌های بلند مدت، ریشه‌ای و مدون دور کرده و اغلب این مدیران را به دنبال برنامه‌های کوتاه مدت با ریسک کمتری سوق داده است. برنامه هایی بدون افق دور دست که تنها برای گذران امور جاری دانشگاهها طراحی شده اند.

با نگاهی دقیق‌ بر تاریخچه حضور افراد مختلف در جایگاه وزارت علوم در تاریخ چهل ساله‌ی شکوهمند انقلاب اسلامی می‌توان دریافت که اغلب مدیران بالاخص در دهه‌ی اخیر با زمان مدیریت کوتاه، سکان مدیریت وزارت علوم را عهده‌دار بوده‌اند و اغلب کمتر از دوسال و حتی یکسال در این وزارت کلیدی فعالیت کرده‌اند؛ لذا این موضوع به خوبی نشان می‌دهد، در اغلب مواقع وجود عدم ثبات در راس سیستم آموزشی کشور موجب بروز ناهنجاریهای عدیده‌ای شده و این سیستم از راه اصلی خود که آموزش، پژوهش و تولید علم می‌باشد منحرف شده و بیشتر به عرصه کشمش های سیاسی بین جناح های موجود تبدیل گردیده است.

سوال اساسی اینجاست کدام دانشگاه را سراغ داریم که در تغییر روسایش ردپای جناح های سیاسی و نمایندگان مجلس وجود نداشته باشد؟ سوال دیگر اینکه نمایندگان امضا کننده طرح استیضاح چقدر با دغدغه های آموزشی و آینده علمی کشور آشنایی دارند؟ آیا این استیضاح از روی دغدغه مندی است یا سیاسی کاری و سهم خواهی؟

ناگفته پیداست موضوع سیاسی کاری در مراکز علمی کشور، تغییرات زودهنگام روسای دانشگاهها و به تبع آن تغییرات فله ای در بدنه دانشگاهها بیش از آنکه متوجه وزیر علوم باشد متوجه نمایندگانی است که دانشگاهها را به میدان تسویه حساب های سیاسی خود تبدیل کرده اند و بهتر است نمایندگان محترم طرحی را هم برای #خود_استیضاحی به مجلس ارائه نمایند.

در پایان این نوشتار، نگارنده امیدوار است در این مقطع حساس، نمایندگان محترم مجلس و بالاخص اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در طرح استیضاح وزیر علوم که در این مدت کوتاه مسئولیتی قدمهای بزرگی در نظام آموزش عالی برداشته اند، بازنگری نموده تا بدنه وزارت علوم و دانشگاههای کشور با پویایی بیش از پیش در راه اعتلای نظام آموزشی ایران اسلامی گام بردارند.