در شرایطی که کرونا امان همه را بریده است، پرستاران بیش از سایر اقشار خسته اند و نیازمند تامین و تغذیه روحی برای جان گرفتن دوباره برای خدمت به مردم هستند لذا انتظار می‌رود که مسئولان امر با در نظر گرفتن تمهیداتی، شرایطی را فراهم آورند که این عزیزان بتوانند لااقل درگیر مسائل معیشتی خود نباشند.

به گزارش انعکاس بناب، با حمله ویروس منحوس کرونا به کشور، در چند ماه گذشته، سبک زندگی خیلی از مردم تغییر یافته و تحت و الشعاع قرار گرفته  است به طوریکه شاید از نزدیک با این بیماری مواجه شده ایم و یا  گاها عزیزانمان را در اثر ابتلا از دست داده ایم و در این شرایط از ترس مبتلا شدن حتی عزیزانمان را به حال خود رهایشان کرده و از دور حالشان را جویا شدیم.

حال با این وجود کار سخت و فداکاری های پرستاران بیش از پیش برایمان ثابت شد و تازه به قداست و دلسوزی های پرستاران پی بردیم که خدمت به یک بیمار فراتر از یک شغل و گرفتن حقوق ماهیانه است که قطعا اگر در دل فرد ایمان به کار نداشته باشد نمی تواند در آن شغل مفید واقع شود.

هیچ کس نمی تواند سختی نگه داری از یک بیمار را انکار کند به طوریکه قبول کنی این نگه داری و پرستاری را یک عمر به جان بخری که این احساس، کار را سخت تر می کند ولو آنکه عشق به شغل در میان باشد و یا آن مریض آنقدر برایت عزیز باشد تا تمام عمرت را صرف خدمت به او بکنی!

بی شک پرستاران جان برکف و ایثارگر دوران، به‌ پاس انسانیت خویش، شغلی را برای یک عمر انتخاب کرده اند که جز عشق و میل برای کمک به هم نوعان در طول سالیان طولانی، هیچ انگیزه دیگری نمی‌تواند توان طی نمودن این مسیر را در کالبد آدمی به جریان بیندازد.

در این میان درد دل فرشتگان نجات در این ایام کرونایی را می شنویم که به انعکاس می گوید: روزها و ماه‌های اول شیوع کرونا بدترین روزهای کاریمان بود بعدها که روتین مشخص شد و تا حدودی با شرایط آشنا شدیم اوضاع بهتر شد، در آن روزها بیشتر نگرانی‌ ها خانواده هایمان بودند و می‌ترسیدیم که آن‌ها را بیمار کنیم و به دلیل شرایط خانوادگی‌مان همه ما هم نمی‌توانستیم تمام مدت را در بیمارستان یا قرنطینه بگذرانیم که در تمام این مدت تمام نکات ایمنی را رعایت کردیم اما با این حال بعضا خودمان و خانواده‌ درگیر شدیم اما خوشبختانه به خیر گذشت.

با وجود چند برابر شدن کار ما، حقوق و مزایای ما تغییری نداشت و در تمام‌روزهایی که بسیاری از ادارات با نصف نیرو و یا یک سوم نیرو کار می کنند و در بعضی شرایط حتی تعطیل هم شدند ما هم چنان بدون تعطیلی و با شرایط سخت‌تر مشغول به کاریم، در حال حاضر پرداختی‌ها به روز نیستند و مزایا و پاداش های ما سالهاست تغییری نداشته است که فقط یک ماه پاداشی نه‌چندان چشمگیر به پرستاران پرداخت کردند.حال در این شرایط برای بهتر شدن وضع روحی پرستاران لااقل ساعات کاری  را کمتر کنند تا اضافه‌کاری برایشان ثبت شود که شاید دستمزد بیشتری دریافت کنند.

حال در این میان، برخی شهروندان خوبی ها را فراموش می کنند؛ در پروسه درمان مشکلاتی از جمله کنسل شدن یک عمل جراحی، بی‌توجهی یکی از پرستاران بخش به صحبت‌های همراه بیمار یا خود بیمار، تاخیر مامور بیمه، برخورد نامناسب نگهبان درب ورودی، کمبود امکانات و… پیش می آید که گاه مراجعین را به شدت عصبی می‌کند، کافی است یک همراه بیمار با مشکلاتی از این دست برخورد کند دیگر تمام تلاش هایی که برای بهبود حال بیمارش انجام شده را نادیده می‌گیرد و همین مسئله باعث می‌شود که رفتار مناسبی با پرستاران نداشته باشد و به این نیز معتقدیم که یک پرستار به واسطه تجربه و وظیفه‌ای که دارد باید سعی کند که شرایط را آرام کند و به خانواده بیمار اطمینان خاطر دهد که از هیچ تلاشی برای حفظ جان عزیزش کوتاهی نمی‌شود.

سخت ترین شرایط ها را که ما گذراندیم هیچ وقت قابل فراموش نیست وقتی که نظاره گر فوت بیمار کرونایی هستی و کاری از دستت برنمی آید واقعا در آن لحظه یک فشار روحی بسار سختی را تجربه می کنیم که اتفاق بسیار سنگینی برایمان رقم می خورد.

به خاطر کرونا در حال حاضر اغلب عمل جراحی در بیمارستان کم می شود، درگذشته به ازای عمل‌های جراحی، یک کارانه به پرستاران اتاق عمل اختصاص می‌یافت که با وجود کرونا، دیگر خبری از این کارانه نیست و با وجود کرونا هم کار زیادتر شده و هم حقوق ها کمتر شده است.

امیدواریم که روزی فرابرسد که ریشه این بیماری منحوس کرونا از زمین محو و نابود شود و همچنین پرستاران با وجود سختی کار و زحمات بی‌وقفه  از شان واقعی خود در جامعه برخوردار باشند و مشکلات مالی سد راه خدمت بهترشان نباشد.

 

انتهای پیام/ هاشم باکمال