به گزارش انعکاس بناب، یکی از مشکلات جامعه امروزی ما عدم درک واقعی واژه نقد و انتقادپذیری و نداشتن جایگاه خاص و پذیرش این واژه نزد اغلب مسئولین می باشد.

واژه نقد به معنی بررسی شناسایی و نمایاندن عیب هاست. پذیرش انتقاد خصلتی انسانی و اسلامی است و بیشترین نقش را در فرو نشاندن آتش اختلاف ها آسیب ها و آفت های فردی و اجتماعی دارد.

در جامعه اگر نقد وجود نداشته باشد، آن جامعه دچار رکود خواهد شد. نقدپذیری یک هنر است و در مورد مسئولان به عنوان سکانداران نظام سیاسی، شهری، اجتماعی و فرهنگی در بالندگی و رشد اجتماعی جامعه تأثیر شایانی دارد و اگر به نحو شایسته به کار گرفته شود، منجر به بهبود عملکرد تصمیم گیران امور خواهد شد.

هنگامی که صحبت از انتقاد و انتقاد پذیری می شود همه افراد خود را انتقاد پذیر معرفی کرده و این امر را یک عامل پیشرفت در کارها و اعمال خود می دانند ،در این میان ما بخواهیم در مورد عملکرد شخصی موضوع یا مطلبی بنویسیم و کارکردهای صورت گرفته آن را نقد کنیم فرد نقد شده با ترفندهای گوناگون منتقد را به سکوت فرا می خواند.

رهبر معظم انقلاب نیز، دیدگاه مشابهی در مورد نقد و نقد پذیری داشته و حتی خود را نیز از این موضوع مبرا نمی‌دانند. به طوری که در تاریخ ۲۶ بهمن سال ۹۶ در دیدار مردم تبریز طی سخنانی عنوان کردند: «نه فقط از دولت و قوه قضائیه و مجلس، بلکه ممکن است فردی از شخص حقیر نیز انتقاد داشته باشد اما انتقاد هیچ منافاتی با ایستادگی پای نظام اسلامی و انقلابیِ برآمده از پایداری ملت و فداکاری صدها هزار شهید ندارد و به همین علت، مردم با همه وجود از این انقلاب دفاع می‌کنند.»

نگاهی به دیگر سخنان ایشان نیز نشان می‌دهد مقام معظم رهبری یکی از وظایف رسانه‌ها را نیز نقد و نظارت دانسته و بر این موضوع تاکید دارند که فرمودند: برای مطبوعات سه وظیفه عمده قائلم: وظیفه نقد و نظارت، وظیفه اطّلاع رسانی صادقانه و شفّاف، وظیفه طرح و تبادل آراء و افکار در جامعه. معتقدم که آزادی قلم و بیان، حقِ‌ مسلّم مردم و مطبوعات است. در این هم هیچ تردیدی ندارم و این جزو اصول مصرّحه قانون اساسی است. معتقدم اگر جامعه‌ای مطبوعات آزاد و دارای رشد و قلمهای آزاد و فهمیده را از دست بدهد، خیلی چیزهای دیگر را هم از دست خواهد داد. وجود مطبوعات آزاد، یکی از نشانه‌های رشد یک ملت و حقیقتاً خودش هم مایه رشد است؛ یعنی از یک طرف رشد و آزادگی ملت، آن را به‌وجود می‌آورد؛ از طرف دیگر،آن هم به نوبه خود می‌تواند رشد ملت را افزایش دهد.

در شهرستان بناب نیز رسانه های محلی که بصورت تخصصی به بیان مطالبات و مشکلات مردم به صورت بی طرفانه می پردازند و مردم آن را به عنوان پل ارتباطی بین خودشان و مسئولین قبول دارند زمینه را برای نقد و انتقاد سازنده فراهم می کنند.

رسانه های محلی که هدف و سعی آنان باید ایجاد فضای همدلی، همگرایی و وحدت در جامعه باشد و از درج مطالبی که سبب یأس و سرخوردگی مردم می‌شود و فضای تشنج را به جامعه تزریق می‌کند، دوری کنند، اما این به آن معنا نیست که خبرنگاران فقط باید از مسئولان تعریف و تمجید کنند.

اخیرا رسانه پرمخاطب و مردمی انعکاس بناب جهت مطالبات مردمی و سلامت جامعه از عملکرد برخی از نهادها در راستای رسالت خبرنگاری خود اقدام به انتقاد و انتشار عملکرد ضعیف شد که شاهد واکنش شدید برخی از آنها  بوده است بطوریکه در این وظیفه خطیر عنوان حواشی ساز نیز به خبرنگار چسبانده اند.

به راستی چرا مسئولین از نقد فراری هستند و برای انجام کارهایی که وظیفه آنها است و بابت آنها حقوق و مزایا می‌گیرند باید آنها را تشویق و تعریف کرد. در شهرستان بناب منقدین جایگاهی ندارند و تنها دلخوشی مردم برای زدن حرف‌هایشان رسانه‌ها هستند.

متاسفانه برخی مسئولین آن طور که باید و شاید دیدگاه انتقادی را قبول نداشته و سعی می نمایند در مقابل آن جبهه گرفته و عکس العمل نشان دهند در حالی که مسئولان امر می توانند ضمن دسته بندی انواع انتقادهایی که صورت گرفته در فضایی آرام و منطقی نسبت به پاسخ دهی مناسب به انتقادات اقدام نموده و با شفاف سازی ضمن دفاع از عملکرد و برنامه های خود منتقدین را تبدیل به مشاورانی برجسته نموده و احیانا جلو هرگونه تخریب و شایعه سازی رابگیرند.

اصحاب رسانه به‌عنوان پل ارتباطی بین مردم و مسئولان شناخته می‌شوند و چشم بینا و گوش شنوا و زبان گویای جامعه هستند و وظیفه خطیر اطلاع‌رسانی عملکرد مسئولان را به مردم عهده‌دار می‌باشند به امید روزی که مسئولان تلاشگر به این نکته مهم پی برده که هر انتقادی مخرب نیست و بدانند که نقد و انتقادپذیری مهمترین ابزار پیشرفت یک جامعه فعال و پویا است.

انتهای پیام/ جعفر کریم زاده