امروز و با حضور رئیس‌جمهور کشورمان، سند احداث راه‌آهن رشت-آستارا بین ایران و روسیه در تهران امضا شد.

به گزارش انعکاس بناب به نقل ازخبرگزاری فارس، امروز و با حضور رئیس‌جمهور کشورمان، سند احداث راه‌آهن رشت-آستارا بین ایران و روسیه در تهران امضا شد.

این سند بین وزیر راه و شهرسازی ایران و وزیر حمل و نقل روسیه در حضور رئیس‌جمهور کشورمان، به امضا رسید‌.

در این مراسم ولادیمیر پوتین نیز به صورت ویدئوکنفرانسی به سخنرانی پرداخت.

قرار است‌ در قالب موافقت نامه مذکور روس‌ها تا سقف ۱.۶ میلیارد یورو در ساخت خط آهن رشت- آستارا سرمایه‌گذاری ‌کنند.

* مزیت‏‌ها‏ی کریدور شمال-جنوب برای کشور‌ ایران

خط ریلی رشت- آستارا آخرین بخش از کریدور شمال- جنوب محسوب می‌شود‌ و ۱۶۲ کیلومتر طول دارد؛ با تکمیل این خط، کریدور شمال – جنوب نقش پررنگ‌تری در تسهیل حمل و نقل و ترانزیت کشور ایفا خواهد کرد.

کریدور شمال ـ جنوب دسترسی مستقیم بیشتری را به هند در آسیای مرکزی و روسیه می‌دهد و در عین حال به ایران امکان تبدیل شدن به هاب ترانزیتی منطقه‌ای را می‌دهد، کریدور شمال – جنوب می‌تواند رقیبی جدی برای کانال سوئز در مبادلات تجاری بین شرق و غرب باشد، هزینه حمل کالاهای ترانزیتی از این مسیر، ۳۰ درصد نسبت به سایر مسیرهای منطقه ارزان‌تر است و زمان حمل‌ونقل کالاهای هندی به روسیه هم از طریق کانال سوئز به نصف کاهش می‌یابد.

کریدور حمل و نقل شمال ـ جنوب از مهم‏ترین شاهراه‌های ارتباطی نیم‌کره شرقی و در زمره ۱۰ کریدور ترانزیتی ریلی و ترکیبی تعریف شده در نشست کشورهای عضو اتحادیه اروپایی در هلسینکی در سال ۱۹۹۲ است که به‏‌عنوان شاهراه ترانزیتی شماره ۹ میان ۳ کشور ایران، روسیه و هند به تصویب رسید.

توافقنامه این کریدور در سپتامبر سال ۲۰۰۰ میلادی بین ۳ کشور یاد شده به‏‌عنوان مؤسسان کریدور شمال- جنوب در سن پترزبورگ به امضا رسید، سپس با پذیرفتن یازده کشور دیگر شامل جمهوری آذربایجان، ارمنستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکیه، اوکراین، بلاروس، عمان، سوریه و بلغارستان، خود را به‌‏عنوان مسیری جایگزین و قابل اعتماد به اثبات رساند.

‌با توجه به اینکه برخی از همسایگان نظیر قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان و افغانستان به نحوی محصور در خشکی هستند، برای رسیدن به دریا باید از طریق ایران کالاهای خود را حمل کنند، بهره‌مندی ایران از کریدورها ازجمله کریدور شمال- جنوب از این منظر، بسیار حائز اهمیت است.

این کریدور، می‏تواند دیپلماسی سیاسی- اقتصادی ایران در قفقاز را از بیش از پیش فعال و نقش‌‏آفرین کند، تکمیل کریدور شمال- جنوب علاوه بر توسعه ترانزیت بین‌المللی و استفاده از ظرفیت‌های سرزمینی، یک منبع درآمد پایدار برای ایران است.

 

پیش‌بینی می‌شود با عملیاتی شدن کریدور شمال- جنوب، ایران بتواند سالانه حدود ۲۰ میلیارد دلار درآمد از این مسیر ترانزیتی کسب کند که می‌‏تواند تا حدی وابستگی کشور به درآمدهای نفتی را کاهش دهد.

ظرفیت ترانزیت کریدور شمال- جنوب ۳۰ میلیون تن در سال است، اما در حال حاضر ایران از ۲ میلیون تن این ظرفیت بهره می‌برد، اگر ایران به هدف خود در تبدیل شدن به هاب منطقه ای دست یابد، نیازی به خام فروشی مواد معدنی و نفتی نخواهد داشت و منافعی که از راه ترانزیت و گردشگری کسب می‌شود، کشور را از  فروش مواد نفتی و معدنی خام بی‌نیاز می‌کند.

از این کریدور سالانه حدود ۲۵٠ میلیارد دلار محصولات هندی و چینی و آسیای شرقی به مقصد اروپا تراتزیت خواهد شد، پیش‌بینی شده سهم ایران در ترانزیت کالا حدود ۴ درصد و تولید حدود ۱۵ درصد باشد.

‌تکمیل و راه اندازی این طرح بزرگ بین‌المللی جایگاه ایران در اقتصاد بین الملل را از صادرکنندگی «مواد خام» به جایگاه «ترانزیت» تغییرخواهد داد؛ این کریدور از مهم‌ترین مسیرهای ارتباطی اوراسیا با خلیج فارس است که با توجه به نگاه دولت سیزدهم به دیپلماسی همسایگی و توسعه ارتباطات و مناسبات با کشورهای منطقه، می‌تواند نقش مهمی در ترانزیت کالاهای کشورهای منطقه‏‌ای و فرامنطقه‌‏ا‏ی ایفا کند.

استفاده از ظرفیت ترانزیتی کریدورها و نهادهای منطقه‏‌ای همچون سازمان همکاری شانگهای و غیره ازجمله اقدامات مهم دولت سیزدهم برای گسترش دایره دیپلماسی اقتصادی و پیشبرد راهبرد تقویت ارتباط با منطقه و همسایگان در راستای منافع ملی است.

پایان پیام/