مجلس شورای اسلامی از ارکان نظام اسلامی ماست و حضرت امام(ره) در این باره فرموده‌‌اند: «مجلس در راس امور است». اصول مترقی قانون اساسی جمهوری اسلامی وظایف خطیری بر گردن نمایندگان مجلس نهاده است که بطور کلی می‌‌توان به وظیفه‌‌ی قانون‌‌گذاری و نظارت اشاره کرد.

بر اساس اصول قانون اساسی مجلس شورای اسلامی وظیفه عام قانون‌‌گذاری را بر عهده دارد و در خصوص عموم مسائل کشور می‌‌تواند قانون گذاری نماید. البته این موضوع جای بحث ندارد و خارج از غرض مرقومه می‌‌باشد.

وظیفه ذاتی نمایندگان مجلس در خصوص نظارت موضوعی است که اخیرا بارها مورد توجه قرار گرفته و بعضا به استناد همین وظیفه قانونی برخی بی‌حرمتی‌‌ها در مجلس رواج یافته است. نمایندگان مجلس شورای اسلامی وظیفه “نظارت عام” طبق تصریح قانون را دارند اما برخی نمایندگان ظاهرا از این فرجه قانونی برای ایجاد موج در بین عامه‌‌ی مردم استفاده می‌‌کنند و بعضا نیز به استناد همین تصریح قانون به نظارت عام شروع به تشویش اذهان عمومی می‌‌کنند.

البته نگارنده خود را محق نمی‌‌داند تا در موضوع رفتار نماینده مردم تهران آقای دکتر صادقی که در موضوع حساب‌‌های جاری قوه‌‌ی قضائیه اتهام زنی کرده و شب گذشته هم با حکم جلب شاکیان خصوصی مواجه شده است، اظهار نظر نماید که این موضوع به جای خود می‌‌تواند مورد بررسی قرار گیرد و حتما شورای نظارت بر رفتار نمایندگان نیز به این موضوع خواهند پرداخت اما آنچه باعث می‌‌شود تا موضوع در بوته‌‌ی نقد قرار گیرد رفتار برخی نمایندگان نسبت به اتفاق دیشب است.

ظاهرا این روزها برخی نمایندگان مجلس وظیفه‌‌ی سومی هم برای خودشان تعریف کرده‌‌اند و آن هم صیانت از حقوق نمایندگان است که یک روز برای لغو یک سخنرانی سینه چاک می‌کنند و روز دیگر هم برای حکم جلب یک نماینده‌ی دیگر که اتفاقا شاکی خصوصی هم دارد.

در یکی از این اظهارنظرها نائب رئیس مجلس آقای دکتر پزشکیان گفته است: «این نحوه‌‌ی اقدام برای جلب یک نماینده به خاطر اظهاراتش، اول از همه توهین به مجلس است؛ حتما پیگیری خواهیم کرد».

خدا را باید شاکر باشیم بابت داشتن نمایندگان پرشوری که هیچ حقی را نمی‌گذارند از خودشان ذایل شود و با ندای وا مظلوما احقاق حق می‌‌کنند اما یک سوال از نماینده‌‌ی محترم تبریز، آذرشهر و اسکو که قریب به ۵۰ نفر از مردم مظلوم حوزه انتخابیه‌‌اش در سانحه‌‌ی قطار سوختند و البته بازماندگانشان نیز به دلیل اظهارات وزیر راه کباب شدند و هنوز کمر راست نکرده‌‌اند.

پزشکیان بعد از ۲۰ ساعت سکوت در برابر فاجعه قطار تبریز-مشهد یک پیام تسلیت منتشر می‌کند تا از سایر نمایندگان مجلس عقب نماند اما وقتی می‌خواهند یک نفر را به علت افترا و نشر اکاذیب بازداشت نمایند، همان‌موقع پیگیر اوضاع می‌شود و شروع به رایزنی تلفنی با مسئولان نظام می‌کند. دستِ آخر هم ساعت ۲ شب بیانیه صادر و از نماینده تهران دفاع می‌کند.

آیا جانِ ۴۹ تَن از آذربایجانی‌ها اندازه یک نماینده ارزش نداشت؟ ظهر جمعه مردم آذربایجان انتظار داشتند نماینده‌شان که در هیئت رئیسه مجلس حضور دارد برای استیضاح وزیر راه و شهرسازی سینه چاک کند اما پزشکیان نه تنها این کار را نکرد بلکه برای سرزنش مسئولان مقصر نیز مصاحبه‌ای انجام نداد.

نماینده مردم تبریز نایب رئیس مجلس است و آنوقت نمایندگان مشهد و سایر شهرستان‌ها طرح استیضاح آخوندی را کلید می‌زنند و خواستار استعفاء او می‌شوند، این را چگونه می‌توان توجیه کرد؟

منبع:آناج

انتهای پیام/س